طرح احداث دهکده توریستی مراغه از چند سال پیش آغاز شده و شهرداری مراغه تاکنون کارهای جزئی در این زمینه انجام داده است.
این دهکده که در شمال شرقی شهر مراغه و در کنار دریاچه سد علویان قرار دارد،
اهمیت دهکده توریستی مراغه تا حدی است که چندی پیش این دهکده از طرف هیات وزیران جزو مناطق نمونه گردشگری کشور معرفی شده است
خواست عموم مردم جنوب استان آذربایجان شرقی تشکیل استان جدید در جنوب و جدایی از تبریز می باشد.
همه روز اصواتی مبنی برتشکیل استان های جدید در کشور به گوش می رسد و این اصوات آزار بس کثیری را به مغز القا می کند که چرا مراغه ای که قدمت طرح مسئله استان شدن آن شاید به قبل انقلاب هم برسد تا به حال استان نشده است.
مقصر اصلی کیست؟خواب مستولی بر مردم این شهر مقصور است یا قدرتی ماورای این امر یعنی تبریز؟
به نظر شما علت عدم استان شدن شهرستان در چیست؟تبریز مقصر است یا مردم مراغه؟
طبیعتا هر دو نقش دارند ؟اما!!!تاسف در بیان این مطلب که تبریز با هرگونه پیشرفت در مراغه مخالف است ؛ نمود ان را بارها و بارها مشاهده نموده ایم
چند مثال می توان بیان کرد که مراغه در شرف پیشبرد اهداف بود ولی مرکز استان (تبریز ) مخالف این پیشرفت بودند یک نمونه دو نمونه سه نمونه ؟؟؟ نه بیشمار نمونه....
مع الوصف مراغه باید از تابعیت تبریز خارج شود .
صدا و سیمای اذربایجان شرقی تبعیضات مابین شهر ها را تا کی ادامه خواهد داد
تبعیضات در تمامی نقاط جهان حکم فرماست ولی در این نقطه یعنی ادربایجان شرقی شدت بیشتری به خود گرفته است. دیروز شاهد برنامه ای در فرهنگسرای جوان اداره ارشاد اسلامی شهرستان مراغه بودیم که عنوان برنامه را افتتاح ترمینال بین الملی صادرات مراغه و افتتاح ساختمان جدید گمرک مراغه و همچنین سرمایه گذاری های کلان کشتیرانی جهموری اسلامی ایران یدک می کشید. اما شدت قدرت موجود در این مراسم باز نتوانست تبعیضات حاکم در مرکز استان که بر مراغه یمان حکم فرما می باشد را بکاهد زیرا در صدا و سیمای استانی سهند( که نام رشته کوه مراغه را یدک دارد)حتی اشاره ای به این مبحث جدید در مراغه نشد . عوامل مخالفی می تواند حکم فرما باشد جهت نپرداختن به این موضوع در صدا و سیمای مرکز استان که بر شدت گفته یمان صحه می افزاید. واقعیت امر این است که صدا و سیمای تبریز از انعکاس پیشرفت های مراغه چشم پوشی می نماید و تنها به جزییات پرداخته و بیشتر نیز از موارد کشفات نیروی انتظامی در این شهر گزارشات پخش می گردد. متاسفانه تبریز دو شهرستان بناب و مراغه را روبروی هم قرار می دهد تا توسط این کار سر در گمی هایی را بین دو قوم ایجاد نموده و سیتره خود را بر ما بیشتر حاکم نماید،سیمای مرکز استان می تواند با برجسته کردن و معرفی جاذبه ها و امکانات شهرستان های این استان زمینه جذب گردشگر و نیز سرمایه گزار را به منطقه فراهم کند. با وجود اینکه خبرنگار این رسانه اخبار در شهرستان مراغه و رویدادها و پتانسیل های بالقوه منطقه را ارسال می کند اما متاسفانه مسئولان شبکه استانی نسبت به پخش این نوع گزارش ها روی خوش نشان نمی دهند. مسئولین در مراغه در خواب هستند کی بیدار میشوند الله اکبر مردم شریف مراغه آیا بهتر نیست ما خود در فکر سیمای مراغه باشیم
توضیح مختصری در باره مراغه
مراغه یكی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران و دومین شهر بزرگ استان آذربایجانشرقی میباشد كه در كنار رودخانه زیبای صافی و در مشرق دریاچه ارومیه و بر دامنه جنوبی كوه سهند قرار گرفته است. این شهر با ۲۵۰۰۰۰ نفر جمعیت و ۲۵ کیلومتر مربع مساحت، بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر استان آذربایجان شرقی پس از کلان‌شهر تبریز است. واژهٔ مراغه پس از فتح ایران توسط اعراب رایج شده و پیش از ورود اسلام این شهر با نام‌هایی همچون «افرازه‌رود»، «افرازروح»، «افراه‌روز» و «افرازهارود» شناخته می‌شده که بعدها به «ماراوا»، «ماراغا» و «مراغه» تغییر یافته‌است. و بر همین اساس قدمت شهر مراغه به دوره ماد بر می‌گردد. شهر مراغه در طول سده‌های گذشته، همواره به‌عنوان یکی از آبادترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای آذربایجان و ایران شناخته می‌شده و پادشاهان توجه ویژه‌ای نسبت به این شهر داشته‌اند. واژه‌ای که امروزه بر این شهر اطلاق می‌شود، تغییریافتهٔ واژهٔ ترکی «ماراآغا» به‌معنای جایگاه بزرگان است. موقعیت منطقه‌ای مراغه طوری است كه از شمال به شهر تبریز ارتفاعات كوههای سهند و از شرق به شهرستان هشترود و از سمت مغرب به دریاچه ارومیه و از جنوب به شهرستان میاندوآب محدود است فاصله مراغه – تبریز از طریق جاده آسفالته ۳۰ ۱کیلومتر است اختلاف ساعت این شهر با تهران۲۱دقیقه و ۳۰ ثانیه است. این شهر علاوه بر جاده آسفالته از طریق خط آهن به تبریز و تهران و از طریق خطوط هوایی به تهران متصل می‌شود. بطور كلی مراغه از دو ناحیه كوهستانی و جلگه‌ای تشكیل یافته و از لحاظ آب و هوا معتدل (متمایل به سردی) و نسبتا مرطوب است. بیشینهٔ دمای این شهر در تابستان‌ها حدود ۳۵ درجهٔ سانتی‌گراد بالای صفر و کمینهٔ آن در زمستان‌ها حدود ۲۰ درجه سانتی‌گراد زیر صفر است؛ همچنین میزان بارش سالانه در مراغه حدود ۳۳۰ میلی‌متر است. به‌جهت قرارگرفتن این شهر در دامنهٔ جنوبی سهند، رودخانه‌هایی نظیر صوفی‌چای و مردق‌چای که از این کوهستان سرچشمه می‌گیرند، از داخل مراغه عبور کرده و در رونق و آبادانی شهر تأثیر به‌سزایی داشته‌اند. مراغه یكی از مراكز مهم تهیه و صدور خشكبار محسوب می شود. و از چشمه‌های معدنی معروف اطراف شهر مراغه میتوان به شورسو، گشایش، ایستی‌بلاغ، قره پالچیق و ساری‌سو اشاره كرد. و از جملهٔ آثار تاریخی و جای‌های دیدنی مراغه میتوان به آرامگاه اوحدی مراغه‌ای، برج مدور، پل خانقاه، پل قلعهٔ دختر، پل مردق، رصدخانهٔ مراغه، غار کبوتر، غارهای رصدخانه، کلیسای مراغه، گنبد سرخ، گنبد غفاریه، گنبد کبود، مسجد شجاع‌الدوله، مسجد شیخ بابا، مسجد شیخ تاج، مسجد ضریر، مسجد طاق، مسجد ملارستم، مسجد ملامعزالدین، معبد مهر، مقبرهٔ آقالار و موزهٔ ایلخانان وصدها مورد دیگر اشاره کرد . اوج شهرت نام مراغه به عهد هلاكوخان می‌رسد. در دوره هلاكوخان و در زمانی كه مراغه به عنوان پایتخت برگزیده شده بود با تقاضا و تشویق دانشمند بزرگ ایرانی خواجه نصیر الدین طوسی معتبرترین مركز علمی جهان یعنی رصدخانه مراغه در یكی از تپه‌های شمال غربی مراغه احداث گردید كه قبل از ویرانی یكی از بزرگترین مراكز پژوهشی و نجومی زمان خود در جهان بود. و هم اكنون گنبدی بلند جهت پوشش بقایای برج مركزی رصد خانه بر روی آن احداث گردیده كه به عنوان نمایشگاه، از آلات و وسایل نجومی آن دوره نیز در آن استفاده خواهد شد . ازسوغات مراغه میتوان صابون سجوق باسلوق عسل وخشکبار آن رانام برد. پس از حملات عرب‌ها گروهی از مردم مراغه در حدود هزار سال پیش از آن شهر کوچیده و به منطقه رودبار الموت رفتند. این کوچندگان امروز نیز به نام مراغی‌ها نامیده میشوند و در ۷-۸ روستای رودبار الموت سکونت دارند و به زبان مراغی سخن می‌گویند. آنها زبان اصلی مادی مراغه آذربایجان را حفظ کرده‌اند و امروز نیز به زبان ایرانی آذری سخن می‌گویند. حمدالله مستوفی، دین مراغی‌های الموت را آیین مزدکی نامیده‌است. وی زبان مردم خود شهر مراغه را «پهلوی متغیر» نامیده که منظور همان زبان آذری است.
خصوصیات اخلاقی و ویژگی های فرهنگی
مردم این دیار عموماً میهمان نواز، آگاه، خونگرم و در درستی دیر پا هستند. در غریبه نوازی شهره‌اند و كمتر زیر زور می‌روند و اگر از لحاظ مادی ضعیف باشند كمتر از آن حرف می‌زنند و نسبت به غرور و شخصیت خویش بسیار حساس هستند. وقتی كه كتاب فرهنگ این دیار را می‌گشائیم هر ورقش سند باورها، سمبل‌ها، سنتها و ارزشهای نیاكانش حكایت دارد و چنان می‌بینیم كه با جانبازیهای اجدادش از دستبرد تاریخ به دور مانده و دست نخورده و سینه به سینه چون میراث گرانبها به فرزند رسیده است. به حقیقت این آداب و سنن با اصول و عقاید اسلامی عجین شده و جلوه روحانی به خود گرفته است و در پیوندی پایدار با پیشینه تاریخی و میراث كهن حیثیتی غرورآفرین و جاودانه یافته است. مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و پیرو مذهب شیعه اثنی عشری هستند.
خوشامراغه و گلگشت باغ وبستانش خوشا نسیم دل انگیز صبحگاهانش
خطا بود که تفرج کنان به باغ شوی شبیه می نکنی گر بباغ رضوانش
چه دلفریب بود در اوایل خرداد صفای دامن صحرا وکوهسارانش
طراوتی بچمن داده ابر اشک بهار خوش است طرف چمن بعد اب نیسانش
بچم عقل نگر لطف رود صافی را بآب رود ببین حسن نو بهارانش
سهند خرم وسبزش عسل ببار ارد بطیر خواسته زنبور کان بدامنش
حشم زحد شده برون و لبن بحد وفور برون ز وصف بود میوه فراوانش
نگر ببرج هلاگو و گردش دوران به اقتضای زمان شد به بیخ بنیانش
ببرج سرخ و سفیدوکبود حکمتهاست بخاک گشت مبدل کبود و ایوانش
کریم بیک ببرجی که ساخت بهره ندید کنون نموده طبیعت بخاک یکسانش
برو بسوی رصد خانه بین تو قدرت علم نظاره کن سوی غاری که نیست پایانش
مراغه منبع علم است ودانش و تقوی به این دلیل بود خواجه و دبستانش
بدامنش شده پرورده عارفان بسیار چو اوحدی که بود طایر غزلخوانش
بهر کجا که شود مرغ نغمه خوان بنواست چو ذاکر است وکریمی هزار دستانش
بهار امده شاهد شتاب بر لب جوی ببین گذشت زمان را بجویبارانش
واینهم شعری دیگر بزبان ترکی
گل گور گوزلیم باغ گلستاندی مراغه بیر پارچا صفا روضه رضواندی مراغه
دلچسبدی صافی چاینون ذوق و صفاسی چوخ گورملدی باغلارنون آب و هواسی
شیرین هولوسی .آلماسی .آمرودی.گیلاسی ذوق اهلینه بیر گزملی بستاندی مراغه
هر تکیه ده بر پادی ابوالفضلین عزاسی عاشقدی حسین آدینه قرباندی مراغه
وار بوردا کریمی کیمی نطاق سخنور فعلا اونون اشعارینه خواهاندی مراغه
دهکده توریستی مراغه